Ας ρίξουμε μια ματιά στον καθρέφτη πρώτα.

Γράφει ο Βασίλης Θωμόπουλος, Βανκούβερ, Β.Κ.

Πολλά και διάφορα έχουν ακουστεί σε όλες τις Ελληνοκαναδικές κοινότητες για την πρόσφατη απόρριψη στις 27 Νοεμβρίου 2018 του νομοσχεδίου για την αναγνώριση της «Ποντιακής Γενοκτονίας» [sic] από την Καναδική Γερουσία. Η πρόταση για την αναγνώριση αυτή υποβλήθηκε στην Καναδική Γερουσία από τους Ελληνοκαναδούς Γερουσιαστές Λίο Χουσάκο, Πάνα Μέρτσαντ και υποστηρίχθηκε από το Εθνικό Ελληνοκαναδικό Κογκρέσο και άλλοι συνεργάτες τους.

Μετά την απόρριψη αυτή, όλα τα Ελληνοκαναδικά ΜΜΕ, πάντα με βάση τα δελτία τύπου και τα σχόλια των Γερουσιαστών Λίο Χουσάκο και Πάνα Μέρτσαντ, και από τα στελέχη του Εθνικού Κογκρέσο, μας έδωσαν να καταλάβουμε ότι η Καναδική Kυβέρνηση έκανε μεγάλο λάθος και δεν έπραξε σωστά όταν απέρριψε την πρόταση αυτή και πως “αυτή η απόρριψη θα πρέπει να μας προβληματίζει όλους.”

Αλλά, εδώ όμως υπάρχει ένα μεγάλο πρόβλημα και αυτό δεν έχει να κάνει με την Καναδική Κυβέρνηση ούτε με την Καναδική Γερουσία. Δυστυχώς, αυτό το πρόβλημα που υπάρχει όσο αφορά αυτό και άλλα Ελληνικά εθνικά θέματα εδώ στον Καναδά έχει να κάνει με την έλλειψη σταθερής πολιτικής του Εθνικού Κογκρέσο. Στο θέμα της γενοκτονίας, το Εθνικό Κογκρέσο για τα τελευταία δύο και πάνω χρόνια προωθεί επίτηδες μια διαιρεμένη Ελληνική Γενοκτονία πηγαίνοντας σε διάφορες επαρχιακές κυβερνήσεις και δημοτικά συμβούλια μέχρι και με πλαστά ιστορικά στοιχεία και ανακρίβειες.

Τα στελέχη του Εθνικού Κογκρέσο, ξεκάθαρα και για άγνωστους λόγους, θέλουν από τις επαρχιακές κυβερνήσεις, από τα δημοτικά συμβούλια και από την Καναδική Kυβέρνηση να αναγνωριστεί μόνο ένα μέρος της Ελληνικής Γενοκτονίας – αυτή του Ποντιακού Ελληνισμού μόνο – απορρίπτοντας τα ιστορικά γεγονότα για τους άλλους Έλληνες που σφαγιάστηκαν από τους Τούρκους σε κάθε σημείο της Μικράς Ασίας. Με άλλα λόγια, θέλουν να αναγνωρίσουν μικρές “περιφερειακές γενοκτονίες” και έχουν εναντιωθεί εντελώς όχι μόνο στο θέμα αλλά και στον όρο «ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ.»

Η Γενοκτονία των Ελλήνων της Μικράς Ασίας όμως ουδέποτε ήταν μόνο “Ποντιακή” όπως επιμένουν ορισμένες ομάδες στην Ελλάδα και στο εξωτερικό (και εδώ, δυστυχώς, φταίνε και τα δύο μεγάλα Ποντιακά σωματεία του Καναδά που εδρεύουν στο Τορόντο και Μόντρεαλ) που εγωιστικά προωθούν μια ξεχωριστή και μοναδική “Ποντιακή Γενοκτονία” που, σύμφωνα με τις προαναφερόμενες ομάδες, μας λένε πως δεν σχετίζεται με την σφαγή των άλλων Ελλήνων της Μικράς Ασίας. Να που η ιστορία λέει το αντίθετο. Σ' αυτό το σημείο, να ξεκαθαρίσουμε απ την αρχή, οι Τούρκοι έσφαζαν ΕΛΛΗΝΕΣ. Ο Τούρκος δεν ενδιαφερόταν αν κάποιος ήταν από τον Πόντο, από την Ανατολική Θράκη ή από άλλες περιοχές της Μικράς Ασίας. Αν κάποιος ήταν Έλληνας, ήταν αυτομάτως στόχος. Άρα, υπήρχε μόνο ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ. Ο όρος
“Ποντιακή Γενοκτονία” δεν υφίσταται και είναι ένας απαράδεκτος όρος που διαιρεί. Καλό θα ήταν να παίρνουμε και καμία συμβουλή κάπου-κάπου και από ξένους ιστορικούς και από ειδικούς εμπειρογνώμονες σχετικά με το ζήτημα της γενοκτονίας. Καλό θα μας κάνει. Το να είμαστε Έλληνες δεν σημαίνει ότι γνωρίζουμε την σύγχρονη ιστορία μας. Στην πραγματικότητα, δεν γνωρίζουμε ούτε καν τα βασικά. Κανένας μας!

Όσο αφορά το θέμα της Ελληνικής Γενοκτονίας, μερικά ιστορικά στοιχεία για όσους δεν γνωρίζουν τα γεγονότα...
 
1 - Όταν μιλάμε για την Γενοκτονία των Ελλήνων της Μικράς Ασίας ο μόνος δεκτός όρος που θα πρέπει όλοι μας να χρησιμοποιούμε στον Καναδικό κοινό, ειδικά όταν συζητάμε με πολιτικούς για επίσημη Καναδική αναγνώριση, θα πρέπει να είναι ο όρος «ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ» εφόσον τα θύματα ήταν Έλληνες (από Ανατολική Θράκη, Μικρά Ασία και Πόντο). Άλλο θέμα να τιμάμε τα θύματα της γενοκτονίας της κάθε περιοχής στις εκκλησίες μας και στις πολιτιστικές μας οργανώσεις και άλλο θέμα να ζητάμε επίσημη αναγνώριση της Γενοκτονίας από την Καναδική Κυβέρνηση με ένα εσφαλμένο τρόπο και με την πολιτική της διαίρεσης των θυμάτων λες και
είμαστε ξένοι ο ένας μεταξύ των άλλων.

2 - Η Ελληνική Γενοκτονία διήρκησε από το 1914-1923. Ναι, σαφώς, υπήρχαν νωρίτερα προϋποθέσεις το 1912 (σύμφωνα με την ιστορικό Hoffman) και το 1913 (σύμφωνα με την Μαύρη Βίβλος) στην Ανατολική Θράκη, αλλά η επίσημη έναρξη – ή η συμβολική έναρξη αν θέλετε – της Ελληνικής Γενοκτονίας ήταν 6 Απριλίου 1914, το λεγόμενο «Μαύρο Πάσχα των Ελλήνων της Ανατολικής Θράκης.»

3 - Η γενοκτονία των Ελλήνων στην περιοχή του Πόντου άρχισε το 1916 και όχι όπως λανθασμένα προωθεί το Εθνικό Κογκρέσο το 1914 (ή όπως έγραφαν παλαιότερα το 1908). Σημειώνω εδώ ότι ο Γερουσιαστής Χουσάκος, βάση με τα αρχεία της Καναδικής Γερουσίας, χρησιμοποίησε την σωστή ημερομηνία 1916 ως την έναρξη της γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου. Αλλά, και αυτός, προώθησε μόνο την «Ποντιακή Γενοκτονία» [sic] στην Καναδική Γερουσία.

4 - Το Εθνικό Κογκρέσο προωθεί λανθασμένα (προφανώς σκοπίμως) πως, δήθεν, “το 1914 οι Οθωμανοί έβγαλαν ειδική απόφαση για τις εξορίες στον Πόντο.” Αυτό το “γεγονός” δεν ισχύει και είναι ένα πλαστό ιστορικό γεγονός που δημιουργήθηκε από το ίδιο το Εθνικό Κογκρέσο. Για την ακρίβεια, το 1914 και το 1915, οι μόνες Οθωμανικές αποφάσεις που υπήρχαν εκείνη την περίοδο ήταν μόνο για τις εξορίες των Ελλήνων της Ανατολικής Θράκης και άλλα σημεία της Μικράς Ασίας
εκτός τον Πόντο.

5 - Η επίσημη ημέρα μνήμης της ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑΣ είναι 14 Σεπτεμβρίου και όχι 19 Μαΐου όπως λανθασμένα προωθεί το Εθνικό Κογκρέσο. Η 19η Μαΐου είναι ημέρα μνήμης μόνο για τα θύματα του Πόντου και είναι απαράδεκτο αυτή η ημερομηνία να προωθηθεί ως επίσημη ημέρα μνήμης για την ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ όπως δυστυχώς έγινε στις μικρές αναγνωρίσεις πόλεων από Βανκούβερ μέχρι Λαβάλ. Οι λανθασμένες ημερομηνίες που προωθεί το Εθνικό Κογκρέσο θα προκαλέσουν σύγχυση στο μέλλον στους καναδικούς πολιτικούς κύκλους.

6 - Τα θύματα της ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑΣ είναι γύρω στα 900,000 με άνω το ένα εκατομμύριο ΕΛΛΗΝΕΣ. Στο συνολικό αριθμό...γύρω στους 65,000 με 100,000 ήταν Ανατολική Θρακιώτες, γύρω στους 500,000 και πάνω ήταν Μικρασιάτες και γύρω στους 353,000 ήταν Πόντιοι.

7 - Το Εθνικό Κογκρέσο, αυτή την στιγμή, έχει ανεβάσει στο διαδίκτυο δύο ιστοσελίδες (το παλιό canadianhelleniccongress.com και το καινούργιο chcongress.ca). Αν ψάξει κάποιος το μόνο που θα βρει είναι διαφορετικές πληροφορίες σχετικά με τη γενοκτονία και στις δύο ιστοσελίδες. Για παράδειγμα, στην παλιά ιστοσελίδα γράφουν στις 4 Μαΐου 2016 για “Ποντιακή Γενοκτονία” [sic] και κάνουν αναφορά για “ένα εκατομμύριο θύματα στον ΠΟΝΤΟ” (λανθασμένος αριθμός θυμάτων) από το 1914-1922 (λανθασμένες ημερομηνίες). Στις 9 Μαΐου 2016, μόνο πέντε μέρες μετά από την προηγούμενη γκάφα γράφουν πάλι για “Ποντιακή Γενοκτονία” [sic] και αναφέρουν μόνο για 350,000 θύματα στον Πόντο. Και, μετά, για παράξενους λόγους, στις 19 Μαΐου 2016, ανεβάζουν ένα άρθρο του ιστορικού Θεοφάνη Μαλκίδη ο οποίος πολύ σωστά διερευνά, αναλύει και γράφει μόνο για ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ. Η θέση του ιστορικού Μαλκίδη πάνω σ' αυτό το θέμα της γενοκτονίας είναι άκρα αντίθετη με την θέση και την πολιτική του Κογκρέσου.

Στην δε καινούργια ιστοσελίδα βλέπουμε και μια άλλη μεγάλη και απαράδεκτη γκάφα στα πιστοποιητικά αναγνώρισης από τις διάφορες μικρές πόλεις από Βανκούβερ μέχρι Λαβάλ για μία “Greek Pontian [sic] Genocide”. Εκτός τα περί γενοκτονίας που ήδη εξήγησα παραπάνω, εδώ το Εθνικό Κογκρέσο χρησιμοποιεί και λανθασμένο όρο για τα θύματα του Πόντου. Τους Πόντιους, από Έλληνες τους μετέτρεψαν σε μία από τις πολλές εθνικότητες (Ελληνική) μιας ευρύτερης ιθαγένειας (Ποντιακή) με τον όρο “Greek Pontian” αντί του σωστού αγγλικού όρου “Pontian Greek.”

Το “Greek Pontian” και το “Pontian Greek” δεν σημαίνει το ίδιο πράγμα. Ούτε Ποντιακή ιθαγένεια υπήρχε, ούτε ξεχωριστό Ποντιακό μη-Ελληνικό έθνος υπήρχε. Μιλάμε για πολύ επικίνδυνα πράγματα εδώ.

Ας μην ρίχνουμε τόσο εύκολα την ευθύνη στην Καναδική Γερουσία για την απόρριψη αυτή. Η ευθύνη που δεν πέρασε το νομοσχεδίου για την αναγνώριση και που δεν θα περάσει ποτέ από την Καναδική κυβέρνηση είναι του Εθνικού Κογκρέσο. Πρέπει να καταλάβουν ότι το θέμα αυτό της Γενοκτονίας το προωθούν λανθασμένα τα τελευταία δύο και πάνω χρόνια.

Και μία άλλη απορία που έχω εγώ προσωπικά...αυτή η Ελληνική Πρεσβεία στην Οτάβα και τα Προξενεία της στο Βανκούβερ, Τορόντο και Μόντρεαλ, αφού ήξεραν πάρα πολύ καλά ότι το ζήτημα της γενοκτονίας δεν το παρουσίασαν σωστά στην Καναδική Γερουσία, γιατί δεν τους καθοδήγησαν από την αρχή; Γιατί αυτή η απαράδεκτη σιωπή; Μήπως και αυτοί δεν καταλαβαίνουν από σύγχρονη ελληνική ιστορία; Ο αξιότιμος κ. Πρέσβης και οι αξιότιμοι Πρόξενοι δεν γνώριζαν ότι η Βουλή των Ελλήνων το 1998 αναγνώρισε την 14η Σεπτεμβρίου ως επίσημη ημέρα μνήμης της Ελληνικής Γενοκτονίας; Μήπως, λέω τώρα εγώ, δεν ήθελε η ίδια η Ελληνική Κυβέρνηση καμία Καναδική αναγνώριση και ήξεραν πάρα πολύ καλά και η Πρεσβεία και τα Προξενεία της ότι με τον περιφερειακό όρο "Ποντιακή Γενοκτονία" [sic] το μόνο αποτέλεσμα στην Καναδική Γερουσία θα ήταν η αποτυχία. Κάτι δεν πάει καλά.

Όσον αφορά το ζήτημα της Γενοκτονίας, θα πρέπει να είμαστε λίγο πιο ενωμένοι και να αφήσουμε αυτά που ξέρουν μερικοί με τα περί διαιρεμένης Γενοκτονίας. Οι Εβραίοι με πάρα πολύ ευλάβεια τιμούν τα 6 εκατομμύρια θύματα τους με ένα ολοκαύτωμα και οι Αρμένιοι, επίσης το ίδιο, τιμούν 1,5 εκατομμύριο θύματα με μία γενοκτονία. Γιατί εμείς οι Έλληνες να χωρίζουμε την Γενοκτονία των Ελλήνων σε τρεις, τέσσερις και πέντε περιφερειακές γενοκτονίες και στρατόπεδα; Μιλάμε εδώ για ΕΛΛΗΝΕΣ. Δεν μιλάμε για διαφορετικές φυλές. Δεν μιλάμε για ξένους. Στον όρο Γενοκτονία, υπάρχει η λέξη “γένος.” Και, σαφώς, για το θέμα της Ελληνικής Γενοκτονίας μιλάμε για το ΓΕΝΟΣ
των Ελλήνων που σφαγιάστηκαν.

Να το βάλουμε στο νου μας πολύ καλά εδώ στον Καναδά, η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ δεν αφορά μόνο τις ομάδες που φωνάζουν πιο δυνατά εντός και εκτός Ελλάδας. Η Ελληνική Γενοκτονία αφορά όλους μας. Αφορά και εσένα και εμένα. Οφείλουμε στους νεκρούς μας - στους αθάνατους νεκρούς των Ελλήνων της Ανατολικής Θράκης, Μικράς Ασίας και Πόντο - να πράξουμε σωστά σε αυτό το θέμα της Γενοκτονίας εδώ στον Καναδά.

Νομίζω καλό θα είναι για όλους μας να σταματήσουν για ένα χρονικό διάστημα όλες οι διαδικασίες για την αναγνώριση της γενοκτονίας εδώ στον Καναδά και να αρχίσουμε όπως λέμε εμείς οι Καναδοί “back to the drawing board” (δηλαδή, “απ' την αρχή”) με οργανωμένη Πανκαναδική έρευνα και με πραγματικές συζητήσεις βασισμένα σε ιστορικά δεδομένα και όχι με το ποιος από εμάς φωνάζει πιο δυνατά.

Βασίλης Θωμόπουλος, Βανκούβερ, Β.Κ.