Άμον τον κοτζά Αναστάς, κι θα ελέπς όθεν κι αν πας.
Έτονε σταυραετός, των προσφύγων ο Θεός
σ'έναν χέρ είχεν σταυρόν, και σο άλλο το κανόν.
Ατός έτον λεοντάρ, τη Πάφρας το παλλικάρ.
Τον Πόντον απές σην ψύν, είχεν σην ταραμονήν
έτον για να γουρταρεύ, άμαχους να προστατεύ.
Την πατρίδαν ατ' που χάν', εχ αγιάτρευτον γεράν
με τα δόντες να κρατείς, τα χωράφε σ' και την γής.
Την σημαίας κράτ σο σέρ, και σο άλλο το μαχαίρ
λόγια τη κοτζά Αναστάς, να θυμάσαι όθεν πάς.