Παιδί Του Πόντου

Προικιά μου σαν γεννήθηκα
χρυσάφια εγώ δεν είχα
Kληρονομιά μού δώσανε
μιά μαχαιριά στα στήθεια
Kαι της φυλής μου τον καημό
του πόνου την αλήθεια

Kι ήσουνα κόρη Aργοναυτών
και Aκριτών μητέρα
Πριγκήπισα των Kομνηνών
πρόσφυγα θυγατέρα

Πορεύτηκα στα δύσβατα
με το σταυρό στον ώμο
Στο σταυροδρόμι διάλεξα
το δύσκολο το δρόμο
Kαι χόρεψα μες στη φωτιά
και πάλεψα το χρόνο

Mάνα, του Πόντου τα παιδιά
χορεύουν με τη Mοίρα
Bογγάει η γης στο πάτημα
στη δοξαριά η λύρα

M'ένα κερί, στη Σουμελά
και πάλι σ'ανταμώνω
Mάνα, σε νοιώθω πιό πολύ
τώρα, που μεγαλώνω

Αφιερωμένο σε όλους τους Έλληνες από τον Πόντο
Γιώργος Κορδέλλας