ΛΙΒΑ ΜΗΝ ΕΡXΕΣΑΙ
ΠΑΝΩ Σ'ΕΜΕΝΑ
ΑΝΑΣΤΑΣ ΠΑΣΑ
ΕΜΕΝΑ ΜΕ ΛΕΝΕ
ΑΠΟ ΣΕΝΑ ΚΑΤΩΤΕΡΟΣ
ΕΓΩ ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ.
ΣΤΟ ΤΣΙΑΜΠΟΛΑΤ ΧΑΙΡΕΤΩ
ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΜΟΥ ΛΕΥΤΕΡΟ
ΗΡΘΑΜΕ ΣΤΟ ΠΑΣΙΑΛΑΜ,
ΑΡΧΙΣΕ ΜΑΧΗ
ΛΕΘΤΕΡΟΣ ΕΙΜΑΙ.
ΣΤΗ ΜΑΧΗ ΠΟΥ ΑΡΧΙΣΕ
ΦΟΒΟ ΔΕΝ ΕΧΩ.
ΤΙΣ ΔΙΚΕΣ ΣΑΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ
ΑΜΑΝΑΤΙ ΑΦΙΝΕΤΕ
[ΑΠΡΟΣΤΑΤΕΥΤΕΣ]
Sto bouno tsampolat
antiskina estisan
Leontaria Romion
enantion tous stathikan
To strato tou Niksar
me tin proti tsakisane.
Sto bouno Yiailatsik
to panipsilo theretro
katse Liva esi
na thrinis to askeri sou.
Patera, tin psihi mou aftin
stin Ellada tin prosfera.
MΟΥΣΤΑΦΑ ΚΕΜΑΛ
ΕΝΑ ΕΓΓΡΑΦΟ ΓΡΑΨΕ.
ΛΙΒΑ ΜΗΝ ΕΡΧΕΣΑ
ΠΑΝΩ ΣΕ ΜΕΝΑ.
ΓΕΡΜΑΝΙΚΟ ΝΤΟΥΦΕΚΙ
ΣΤΟΝ ΑΡΙΣΤΕΡΟ ΜΟΥ ΒΡΑΧΙΟΝΑ
ΕΓΩ ΠΕΡΑΣΑ.
ΑΠΟ ΤΗΣ ΚΟΥΚΟΥΒΑΓΙΑΣ ΚΟΡΦΗ
ΤΑ ΚΑΝΟΝΙΑ ΜΑΣ ΡΙΧΝΑΝΕ
ΤΩΝ ΑΠΙΣΤΩΝ ΟΒΙΔΕΣ.
ΤΑ ΒΛΗΜΑΤΑ ΑΧΡΗΣΤΑ
ΣΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ ΕΣΚΑΖΑΝ
ΤΑ ΜΑΖΕΥΑΝ ΠΑΙΔΙΑ.
ΟΙ ΔΙΚΕΣ ΣΑΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ
ΕΜΑΣ ΤΙΜΑΝΕ.
ΜΗΝ ΕΡΧΕΣΑΙ ΑΣΚΕΡΙ
ΤΡΑΒΑ ΤΟ ΔΡΟΜΟ ΣΟΥ
ΓΕΡΜΑΝΙΚΟ ΟΠΛΟ ΠΕΡΑΣΑ
ΣΤΟ ΑΡΙΣΤΕΡΟ ΜΟΥ ΤΟ ΧΕΡΙ
ΤΟ ΠΡΩΙ ΣΗΚΩΘΗΚΑ,
ΛΑΜΠΕΙ Ο ΗΛΙΟΣ.
ΟΙ ΑΝΤΑΡΤΕΣ ΚΑΘΗΣΑΝ
ΤΑ ΝΤΟΥΦΕΚΙΑ ΛΑΔΩΝΑΝ.
ΠΑΤΕΡΕΣ ΚΑΙ ΜΑΝΕΣ
ΓOERA EKLAIGAN
KAIMENOI PΩΜΙΟΙ.
ΤΩΝ ΑΝΤΑΡΤΩΝ ΤΟ ΛΑΟ
ΑΠΟ ΤΑ ΣΠΙΤΙΑ ΜΑΖΕΟΥΟΝ
ΕΛΕΟΣ ΑΛΟΙΜΟΝΟ ΜΟΥ.
Erimos na mini aftos o dromos tis Sevasteias.
Demena pane ton pallikarion ta aprostatefta xeria.
Oi manades goera klaine.
Sti Sevastiea mesa sxoini ladomena kremotane.
Θυσια εγινα
Χριστε θεε μου
Ορατα και αορατα
εσυ μας επλασες.
εσυ να νοιαζεσαι ολους μας
ο πλασας γη και ουρανο
Χριστε θεε μου.
Poios apo mas de noiazetai, gia ti gria kai manna
op'agnantevi to strat mpas kai fani o yios tis
Poios den apostoxazete yinaika mikromanna
opou ta vradia apozita.tin agkalia t'antros tis
Mannes,yinekes ki adelfes, ton polemo misane,
giati tis ksemakrenoune ap' osous agapane.
Ω! ειρωνεία της ιστορίας!
Ω! αιμοσταγείς Τούρκοι!
Η Ρωμιοσύνη είναι φυλή η αρχαιότερη του κόσμου.
Κανένας δεν βρέθηκε να την εξαλείψει.
Σφάξτε μας όλους κι' ας γενεί το αίμα μας αυλάκι.
Κάντε τον κόσμο μακελειό και τους Ρωμαίους τραούλια.
Άμα ξέρετε πως ακόμη κι' αν σύριζα κοπή καβάκι.
Τριγύρω του πετάγονται τριακόσια παραπούλια.
Το υνί οργώνοντας τρώει η γη νομίζει.
Μα πάντα εκείνο τρώγεται, εκείνο αδυνατίζει.
ποίημα του Κύπριου Βασίλη Μιχαηλίδη.