Αγαπάς την κεμεντζέ σ'
το τοξάρη σ' την καιτέ σ'
όπως αγαπάς το τερείς
και να μην τρωμάζ' το σέρι σ'.
Κεμεντζέ μ' τσαλλά τσαλλά
κι αν κι πεϊζ καλά καλά
κρούω και τσακόνω'σε
κάθομαι και κλαίω'σαι.
Το παράπονο σ' κι λες
όλο κάθεσαι και κλαις
σεβνταλη κεμεντζετζη
έφαγε σεν' η κουτζή.
Άκιπέρα'ν έστεκεν
την καλτσάνατ'ς έπλεκεν
έιπ' ατέν ελλά αδά
το λαλόπω'μ χαμελά
