Το αίμαν α σην καρδία μ' άλλο κι τσιμπονίζ'
έσπρυνανε τα μαλλία μ' κι η ψη μ' κι ταγιανίζ'
τ' ομμάτι μ' θολών, το αίμα μ' παγών
και αραεύω το θάνατο μ'.
Χάρ' έλα έπαρ' το ψόπο μ' και ντο ζώ νια φιλιάν
γλίτωσον με α σα πόνια μ' σ' εμέν ντ' εένταν πελιάν
κ'εχάρα ση ζωή μ', Χάρ' έπαρ' την ψη μ'
ν' αναπάγουμαι απές σο ταφί μ'.
Αφού κ' επορώ να πίνω έναν χουλιάρ' νερόν
σουμά σ' 'επαρ' με Χριστέ μου απόψ' πριν να μερών
έπαρ' με σουμά σ', να τερώ ντ' εφτάς
και όλεν τον κόσμον συγχωράς.