Που αποθάν κι κλώσκεται που γερά κι νεούται
σην ξενητείαν π' ερρωστέν αν κλώσκεται λαρούται
Σην ξενητείαν ερρώστεσα και σα κρεββάτε κείμαι
7 γιατροί τερούν εμέ όσον την μάνα μ' κι είναι
Τεμόν το ψόπον θα εβγαίν ση ξενητειας τον δρόμον
σα ξένα πόρτας λάσκουμαι σην κάρδε μ' έχω πόνον
Έναν ημέρα κι δαβαίν χωρίς να αναστενάζω
η ξενητειά τρανόν γομάρ άλλο πα κι βαστάζω
Θέλω οπίς να κλώσκουμαι εσ και χάνω την υια μ'
ατόσα ψύια πως θα ζουν μάνα γαρή παιδία
Θεέ μ' δώς με υπομονήν και Παναΐα θάρρος
τη εφτωχείας τον καημόν πάντα μ' έχ' ατό βάρος
Τα φτωχά παιδία πάν σην ξενητεία τα χωρία ευκαιρώθανε
'πεμναν γεροντάδες μωρά και γρεάδες τα οσπίτε εκαρακώθανε
Πάνε να δουλεύνε για να γαζανεύνε και να μη ζούνε πάντα φτωχοί
φεύνε έναν ημέραν έναν καλόν ημέραν να ελέπνε σ' α'ούτ' την ζωήν
Παράν αν εβγάλνε την ύιαν θα χάνε όλ' κλώσκουν πίσω σακαταμέν
άλλος χάν το φώς ν' ατ' και άλλος κάφτ το πόστ ν' άτ' για όλτς η ζωή παστάν τελέν
Που αποθάν κι κλώσκεται που γερά κι νεούται
σην ξενητείαν π' ερρωστέν αν κλώσκεται λαρούται
Σην ξενητείαν ερρώστεσα και σα κρεββάτε κείμαι
7 γιατροί τερούν εμέ όσον την μάνα μ' κι είναι
Τεμόν το ψόπον θα εβγαίν ση ξενητειας τον δρόμον
σα ξένα πόρτας λάσκουμαι σην κάρδε μ' έχω πόνον
Έναν ημέρα κι δαβαίν χωρίς να αναστενάζω
η ξενητειά τρανόν γομάρ άλλο πα κι βαστάζω
Θέλω οπίς να κλώσκουμαι εσ και χάνω την υια μ'
ατόσα ψύια πως θα ζουν μάνα γαρή παιδία
Θεέ μ' δώς με υπομονήν και Παναΐα θάρρος
τη εφτωχείας τον καημόν πάντα μ' έχ' ατό βάρος
Τα φτωχά παιδία πάν σην ξενητεία τα χωρία ευκαιρώθανε
'πεμναν γεροντάδες μωρά και γρεάδες τα οσπίτε εκαρακώθανε
Πάνε να δουλεύνε για να γαζανεύνε και να μη ζούνε πάντα φτωχοί
φεύνε έναν ημέραν έναν καλόν ημέραν να ελέπνε σ' α'ούτ' την ζωήν
Παράν αν εβγάλνε την ύιαν θα χάνε όλ' κλώσκουν πίσω σακαταμέν
άλλος χάν το φώς ν' ατ' και άλλος κάφτ το πόστ ν' άτ' για όλτς η ζωή παστάν τελέν
Που αποθάν κι κλώσκεται που γερά κι νεούται
σην ξενητείαν π' ερρωστέν αν κλώσκεται λαρούται
Σην ξενητείαν ερρώστεσα και σα κρεββάτε κείμαι
7 γιατροί τερούν εμέ όσον την μάνα μ' κι είναι
Τεμόν το ψόπον θα εβγαίν ση ξενητειας τον δρόμον
σα ξένα πόρτας λάσκουμαι σην κάρδε μ' έχω πόνον
Έναν ημέρα κι δαβαίν χωρίς να αναστενάζω
η ξενητειά τρανόν γομάρ άλλο πα κι βαστάζω
Θέλω οπίς να κλώσκουμαι εσ και χάνω την υια μ'
ατόσα ψύια πως θα ζουν μάνα γαρή παιδία
Θεέ μ' δώς με υπομονήν και Παναΐα θάρρος
τη εφτωχείας τον καημόν πάντα μ' έχ' ατό βάρος
Τα φτωχά παιδία πάν σην ξενητεία τα χωρία ευκαιρώθανε
'πεμναν γεροντάδες μωρά και γρεάδες τα οσπίτε εκαρακώθανε
Πάνε να δουλεύνε για να γαζανεύνε και να μη ζούνε πάντα φτωχοί
φεύνε έναν ημέραν έναν καλόν ημέραν να ελέπνε σ' α'ούτ' την ζωήν
Παράν αν εβγάλνε την ύιαν θα χάνε όλ' κλώσκουν πίσω σακαταμέν
άλλος χάν το φώς ν' ατ' και άλλος κάφτ το πόστ ν' άτ' για όλτς η ζωή παστάν τελέν
Που αποθάν κι κλώσκεται που γερά κι νεούται
σην ξενητείαν π' ερρωστέν αν κλώσκεται λαρούται
Σην ξενητείαν ερρώστεσα και σα κρεββάτε κείμαι
7 γιατροί τερούν εμέ όσον την μάνα μ' κι είναι
Τεμόν το ψόπον θα εβγαίν ση ξενητειας τον δρόμον
σα ξένα πόρτας λάσκουμαι σην κάρδε μ' έχω πόνον
Έναν ημέρα κι δαβαίν χωρίς να αναστενάζω
η ξενητειά τρανόν γομάρ άλλο πα κι βαστάζω
Θέλω οπίς να κλώσκουμαι εσ και χάνω την υια μ'
ατόσα ψύια πως θα ζουν μάνα γαρή παιδία
Θεέ μ' δώς με υπομονήν και Παναΐα θάρρος
τη εφτωχείας τον καημόν πάντα μ' έχ' ατό βάρος
Τα φτωχά παιδία πάν σην ξενητεία τα χωρία ευκαιρώθανε
'πεμναν γεροντάδες μωρά και γρεάδες τα οσπίτε εκαρακώθανε
Πάνε να δουλεύνε για να γαζανεύνε και να μη ζούνε πάντα φτωχοί
φεύνε έναν ημέραν έναν καλόν ημέραν να ελέπνε σ' α'ούτ' την ζωήν
Παράν αν εβγάλνε την ύιαν θα χάνε όλ' κλώσκουν πίσω σακαταμέν
άλλος χάν το φώς ν' ατ' και άλλος κάφτ το πόστ ν' άτ' για όλτς η ζωή παστάν τελέν
Αέτς έν πούλι μ' αέτς έν αέτς άμον ντο λέγω
την ώραν ντο κι ελέπωσε κάθουμαι κα και κλαίγω
Ένα φραχτήν χωρίζ μας ίν με πουρναλί τσατσία
κι επορώ να ελέπωσε θα δίγ ατά φωτία
Εγάπη σ' κοφτερόν μαχαίρ και σίδερον ξαμμένον
ν' αηλί εκείνον την καρδίαν όθεν εν καρφωμένον
Εμέν η σφαίρα κι σκοτών μαχαίρ γεράν κι ανοιεέ με
εμεέν σκοτών τ' αρνόπο μου ντο πάω και κι ανοιεί με
Τ' αρνόπο μ κείτε άρρωστον και εγώ σύρω τα πόνια
θεέ μ' κόψον και δώς ατό τεμά τ' ημσά τα χρόνια....
ΓΙΑΤΡΕ Μ ΕΠΑΡ ΤΑ ΓΙΑΤΡΙΚΑ Σ
ΚΑΙ ΔΕΒΑ ΣΗ ΔΟΥΛΕΙΑ Σ
Α Σ ΕΜΟΝ ΤΗΝ ΑΡΡΩΣΤΕΙΑΝ
ΚΙ ΓΡΑΦΤΝΕ ΤΑ ΧΑΡΤΙΑ Σ!
ΑΝ ΑΠΟΘΑΝΩ ΓΙΑΒΡΟΠΟ Μ
ΩΡΙΑΣΟΝ ΑΝΑΣΠΑΛΤΣ ΜΕ
ΟΙ ΧΩΡΑ ΘΑΦΤΝΕ ΜΕ ΣΗ ΓΗΝ
ΕΣΥ ΣΗΝ ΨΗ Σ ΝΑ ΒΑΛΤΣ ΜΕ!!
Τ ΕΜΟΝ Η ΚΑΡΔΙΑ ΚΑΙΓΕΤΑΙ
ΚΑΙΓΕΤΑΙ ΚΑΙ ΒΡΟΥΛΙΖΕΙ
ΑΠ ΕΣ Σ ΑΪΚΟΝ ΑΨΙΜΟΝ
ΑΡ ΠΩΣ ΘΑ ΤΑΓΙΑΝΙΖΕΙ...
Θελω να αλλαζω τ΄όνεμα 'μ το παλαιό να αφήνω
γιατι εκεινο αν εχ' ατο κι άλλα δάκρεα θα ξύνω....
Θα 'πιδιαβαίνω την σεβντά και θα καλογερεύω
να παω σον θεόν σουμά την ψύμ να γουρταρεύω....
Θελω να ανασπάλω σε ντ επόνεσα κανείται
εγεραλάεψεν η ψυμ τον τόπον όθεν κείται...
Άν αποθάνω γιάβροπο μ' θάψον με με τον φέγγον
μάραντα και τραντάφυλλα σο κιφαλόπο μ' θέκον
τα τσιτσεκόπα ντο θα σύρτς αρνόπο μ' να φυτρώνε
θα σκουντουλίζνε και το τέρτ τεσόνα θα λαρώνε
Άν αποθάνω ξάι μη κλαίς και μη κρους την καρδία σ'
κλάψον με ατώρα ζωντανό και φτούλτσον τα μαλλία σ'
Άν αποθάνω γιαβρόπο μου ατού σ' εμόν τον τόπον
βάλτεν απές την κεμεντζέ μ' και έναν πουκάλ ρακόπον
Άν αποθάνω θάψτε με σύρτε απάν ιμ' χωμα
αφήστε με παράθυρο να ελέπω την τρυγώνα μ'
Εγώ όντες αποθάνω τεμόν τ όνομα κούξον
αν αγαπάς με αληθινά απές σο ταφί μ' ρούξον
ΤΟ ΚΑΡΔΟΠΟ Σ ΕΓΑΠΕΣΕΝ
ΚΙ Ο ΝΟΥΣ ΚΑΤΗΓΟΡ ΑΤΟ
ΟΛΙΑ ΤΟ ΨΥΟΠΟ Σ ΣΥΡΕΙ ΑΤΑ
ΚΑΙ ΕΦΤΑΕΙ ΠΩΣ Κ ΕΓΡΟΙΚ ΑΤΟ
ΚΑΡΔΟΠΟΝ ΕΝ ΚΑΙ ΚΑΙΓΕΤΑΙ
ΚΑΡΔΟΠΟΝ ΕΝ ΜΑΤΟΥΤΑΙ
ΚΑΡΔΟΠΟΝ ΕΝ ΚΑΙ ΑΝ ΦΕΡ ΓΕΡΑΝ
ΚΑΜΙΑΝ ΚΙ ΛΑΡΟΥΤΑΙ!!
ΕΜΕΙΣ ΚΙ ΑΝ ΕΧΩΡΙΓΑΜΕ
ΚΑΚΙΑΝ ΚΙ ΚΡΑΤΩ ΣΕ
ΣΟ ΨΥΟΠΟ Μ ΕΝΟΙΞΕΣ ΓΕΡΑΝ
ΑΚΟΜΑΝ ΑΓΑΠΩ ΣΕ
Για πέτε με για βάσανα για πέτε εμέ για πόνε
εγώ σην ζωή μ' πέρασα άσκεμα άχαρα χρόνε
Πουλί μ' σα σουμαδέματα σ' θα κρούγω τα καμπάνας
θα κρούγα τα λυπητερά να κλαίει ο κύρτς και η μάνα σ'
Τερώ την λάμπαν πως πιάν το παραθύρ φωτάζει
τερώ και το μικρόν τ' αρνί μ' μανάχον πώς νυστάζει
Ετέρεσα ετέρεσα απές σο τζάμ κάτ' είδα
κι εξέρω τ' αρνί μ'έτονε κι εξέρω αν επαρείδα