Ινας κουκος λέγνε
την άνοιξην κι φερ΄
οντες ουλ΄ λαλλούν
ατότε η ανοιξη έρτε
Ατο ποτές κε εγροίξα
το σωστον πα ποίον εν
άμον τον ερίφ΄ τον μαναχόν
που ιλάζ΄ απέσ΄ σον κόσμον
Sevntalhs ontes arrwstain' so gian 3ai mh paten
afhst' aton as ypofer', as paei psofa kai xate
Ontes evgain' h psh m'
as inetai poulopon,
kelahd' kai xarenteriz'
kai teson to kardopon.
olia tou kosmou ta kala
na digne me 'ki pairw,
egw se sen' 'ki allaz' ata
egw esena 8elw.
su emen polla tyranniz'
ar' amon to xristoni,
kai kouvalw o axaron s'
wmia pan stayroni.
Tria maxairia 3imuta
shn kardia m' karfwmena,
evgalten kai terest' ata
pws einai matwmena.
Astra ton feggon pet' aton
ton kopon at' mh xanei,
temon t' arnin pantemorfon
ton topon at' pianei.
Poulopo m' ero8umesa
steilo me to manthli s',
poulin na em' kai petana
ki erxoum' so para8uri s'.
Epoikes me arnopo m'
'ki eporw na koimoumai,
krou'ne so nou m' to matopas,
paw na palaloumai
Κεν εμεν και'σεν που θα χορηζ
καμιαν να μη σκουτε
Και το κρεβατ νατ και το σπιτ
οφιδια να γομουτε...
Το γιουλντουρουμ να κρουγιατον
κανεις να μη εν σο γιανατ
Και ασο φοβον'ατ ατος
να φταιατα απανατ...
Ατοι που εβοήθεσαν το σπίτιμ να χαλάνε,
αση καντίλας το φυτίλ άψημον να πιάνε....
Emen popas efotseme
popas tha stefanonme
popas tha balme so tafim
tha sir xoma gomonme
AN APOTHANO PISTE OLIGO TOPO
BALTE APES TIN KEMENTZE KAI ENA MPOUKAL RAKOPON
ΕΣΙ ΣΑΙ ΑΣΠΡΟΝ ΠΕΡΙΣΤΕΡ
ΝΤΟ ΠΕΤΑΑ ΟΥΡΑΝΙΑ,
ΑΠΟ ΒΡΑΔΙΣ ΕΡΤΕ ΚΟΝΕΥ
ΣΤΙ ΚΑΡΔΙΑΣ ΤΟ ΓΙΟΡΓΑΝΙΑ
Eσισαι εναν μικρον αιδον,
ντο κελαιδει τα βραδα
σο κελαιδει που κλοσκεται
ση καρδιασα ορμανα
Πάντ' αραεύ' τεμόν η ψη
τη Πόντου τα ρασσία·
Το γαίμαν τη καρδίας-ιμ
δίω για τη Ρωμανία!
ΕΝΑΝ ΕΜΟΡΦΟΝ ΠΟΥΛΙΝ
ΚΡΟΥΕΙ ΑΠΑΝ΄ ΣΟ ΠΑΡΑΘΥΡ
ΤΕΡΕΙ ΜΕ ΚΑΙ ΤΕΡΩΑΤΟ
ΚΙΑ ΑΦΗΝΜΕ ΝΑ ΝΟΥΝΙΖΩ
H kamentzem o sintrofom kai o kalom o filom
ato emen xarenteriz kai as en kai apo ksilon
To kemetzopom agapo εϊνο pa agapame
emeis xoria ki einoumes mazi panta tha pame
AOUTO ETS KI INETE THA XTIZO DYO AYLAKIA
SE'NAN THA BALO TA TERTIAM KAI SALO T FARMAKIA
O PATERAS IN PAIDIMOU TI SPITI MOU TO STOULAR
KANEIS KAI POREI NA STEK SI PATERA TO PODAR
ΚΑΙΓΟΥΜΑΙ ΚΑΙ ΒΡΟΥΛΙΓΟΥΜΑΙ
ΤΟ ΚΑΡΔΟΠΟ Μ' ΚΛΕΝΙΖΩ
ΤΑ ΤΕΡΤΟΠΑ Μ'ΕΠΛΕΘΥΝΑΝ
ΚΑΙ ΠΩΣ ΝΑ ΤΑΓΙΑΝΙΖΩ....
ΤΗΝ ΦΩΛΕΑΜ΄ ΘΑ ΕΦΤΑΩ
Σ΄ ΕΝΑΝ ΑΨΗΛΟΝ ΡΑΣΙΝ
ΤΟ ΠΟΥΛΟΠΟΜ΄ ΟΝΤΕΣ ΕΡΤΕ
ΝΑ ΤΕΡΟΥΜΑΙ ΑΣΑ ΨΗΛΑ
Αμόν αετόπον ντο πετά υψήλ' α ση φωλέα,
Και συ άπλωσον τα φτερά σ' και πάντα τέρ' μακρέα.
Αμ όθεν πας, όθεν κι α στέκ'ς , όσον κρούει η καρδία,
Τη μάνας και τη κύρ' εγάπ' μην ανασπάλτς καμία!
Εσυ σαι τεμον τ'ανασμαν,
εσυ εισαι το yποπο μ',
εσυ εισαι ολεν ο κοσμον
σο μικρον το καρδοπο μ'
Οντες πουλιμ ποθανω εγω μιν κλαις μι εφτας ζαντιας
σο γιανιμ ελα κορτσοπομ και πεϊμε τραγοδιας
Ο Θεον κε λεπ τ΄ανθρωπς ντο εφτανε αμαρτιας
αφινμας αδα κια κι να εφταμε μαλακιας
Ατο το σπιτ ντο ελεπς τεμον εν η φολεαν
ας παμε πουλιμ ακιαπαν και εφταμε .
Ελα πουλιμ,σεμετερα,
αλυγορα κλωστ κι αμε..
οι γειτον μ'εγροικουν'ατο
το σεβνταλουκ να'εφταμε.....
Oι γειτων κια εγρικουν ατο
εμεις πουλιμ ντε φταμε
Σεσεν εγω κι ερχουμε φοβουμε τα σκιλιας
ελα εσι σ'μετερον να φταμε παλαλιας