Η τρυγόνα μ' σο ραχίν εφάεν και τη βρέχην
ωχ αιλλοί εμέν - ντο να ίνουμαι.
Και έτρεξα εγώ με την ψην σ'ατήνες την απάντη
ντο να ίνουμαι.
Σουμά σ' ατέν επήγα τα ξύλα τ'ς ειν' ολίγα
ωχ αιλλοι εμεν - ντο να ινουμαι
Ατέν σιτ' ετυλίγα σο σελέκ ετσαρμουλήγα
ντο να ινουμαι - ωχ να αιλλοι εμεν.
Ετσαρμούλτσα το τέκ'ι μ' θέκον 'κα το σελέκι σ'
ωχ αιλλοι εμεν - ντο να ινουμαι.
Πουλί μ' με το στουράκι σ' για τάραξον το τσάκ-ι σ'.
ντο να ίνουμαι.
Έκάτσαμ' σο τσαχ και'κα εσύρα εκεί 'αν ξύλα δέκα
ντο να ίνουμαι - ωχ αιλλοί εμέν.
και αντσιάχ εχουλέθαμ' επέσαμ' και εκοιμέθαμ'
ωχ νασάν εμέν.